Onlangs vroeg een collega me welke ‘dupes’ ik kon aanraden voor duurdere bestsellers. Goedkope alternatieven of ‘duplicates’ zijn een populaire invalshoek, zowel in magazines als op sociale media. Je neemt een beeld van de catwalk, een designklassieker of een duur cosmeticaproduct en zet het tegenover een goedkopere copycat.
Ik heb daar altijd een dubbel gevoel bij gehad. Hoewel dupes goed scoren, voelt het gewoon fout. Zeker als je weet dat het niet altijd de creatievelingen zijn die er aan verdienen. Ik werk zelf in een creatieve sector en heb al meegemaakt dat mijn ideeën of kennis schaamteloos wordt overgenomen. De grens tussen ‘inspiratie’ en ‘plagiaat’ is vaak flinterdun. Het zit me daarom ook niet lekker om mijn geld uit te geven aan merken of bedrijven met een business model dat gebaseerd is op het parasiteren van andermans creativiteit.
Geen bescherming tegen dupes
Voor parfumeurs is plagiaat zo mogelijk nog een groter probleem. Hun werk wordt immers niet als kunst beschouwd en is bijgevolg ook niet beschermd tegen plagiaat. Als compensatie laat de wetgever toe dat ze hun formules geheim mogen houden. Ze hoeven geen ingrediëntenlijst te publiceren op de verpakking. Enkel de ingrediënten die behoren tot de befaamde allergenenlijst (26 stoffen die een hoog risico op allergie of irritatie geven), moeten verplicht opgelijst worden.
Niet dat die geheimhouding veel bescherming biedt. Het is immers bijzonder gemakkelijk om een formule te analyseren. Met een gaschromatografie kun je makkelijk achterhalen welke ingrediënten er in een parfum zitten en kan het worden nagemaakt.
3 drogredenen om dupes te kopen
“Kopiëren hoort er nu eenmaal bij”
In mode, design en uiteraard ook cosmetica is kopiëren schering en inslag. Het komt zo vaak voor, dat we het bijna normaal gaan vinden. Als dat in kunst of muziek gebeurt, veroorzaakt dat ophef en schandaal, maar in lifestyle passeert het gewoon. Omdat het daar vaak een David en Goliath-verhaal is, van grote, kapitaalkrachtige groepen die kleine ontwerpers schaamteloos kopiëren. Goed wetende dat die kleine vissen het geld of de slagkracht niet hebben om een proces aan te spannen.
Een bevriend parfumeur werkt momenteel al meer dan een jaar aan een project. Hij heeft al handenvol geld uitgegeven aan ingrediënten en ontelbare uren research en werk gepresteerd. Dat zal hij met mondjesmaat pas terug verdienen van zodra hij de eerste fles verkoopt. Stel je voor dat al dat werk zou worden gekopieerd nog voor hij zijn investering heeft terug gewonnen, laat staan er zelfs een euro aan heeft verdiend?
“Parfum of huidverzorging is sowieso te duur”
Er is een groot verschil tussen een internationaal merk van een luxeconcern dat over de hele wereld wordt verkocht en een zelfstandig parfumeur. De eerste kan van grote schaalvoordelen genieten om de prijs te drukken, de tweede kan enkel kleine hoeveelheden bestellen én produceren. Hij heeft bovendien niet de middelen om aan zijn bekendheid te werken en de hoge kortingen te kunnen geven die grote, bekende winkels eisen. (Over het kostenplaatje van parfum kun je in deze blogpost meer lezen)
Toegegeven, sommige parfums zijn echt duur. Maar hoef je per se een grote fles te kopen? De meeste merken bieden ook kleine formaten of samples aan die wél betaalbaar zijn. Parfumliefhebbers vinden elkaar vaak op online forums of sociale media (bv facebook groepen), waar ‘decants’ (kleine hoeveelheden in travel sprays) worden uitgewisseld.
“Dupes bieden dezelfde kwaliteit voor minder geld”
Dat is niet altijd waar. Zeker in parfum gaat het zo’n copycat merk heus niet om een creatieve visie -zoals een onafhankelijke parfumeur of merk-, maar louter om het geld. Hun hele business model is gebouwd op het parasiteren van iemand anders creativiteit en leergeld. Als ze dus stappen kunnen skippen of besparen op het productieproces door bijvoorbeeld goedkopere alternatieven voor ingrediënten te gebruiken, zullen ze dat zeker niet laten.
Hoe kun je dat herkennen? Door het tijd te geven. De aanzet van een parfum is meestal goed uitgewerkt, omdat die mensen moet aantrekken. Maar daarna valt een copycat meestal plat, evolueert nauwelijks nog en/of houdt niet zoals het origineel.
Lees ook
Waarom copycats kopen geen goed idee is
De prijs van parfum: gebakken lucht of bloed, zweet en tranen?
